Op het menu: een beslissingswedstrijd.
Omstandigheid: een kokende thermometer (25C), een schandalig groot kunstgrasveld en loden benen na een zware pot op zaterdag.
Weerstand: een fit leger van gemotiveerde Hoofddorpse eindtieners en begintwintigers.
Vooruitzichten aldus: matig.

Zowel DVVA 4 als Overbos 2 eindigden na een ongekende apotheose op zaterdag samen bovenaan met 44 punten. Een beslissingswedstrijd op woensdag dus. Voor Overbos een cadeautje want niet meer verwacht. Voor DVVA nagels over het schoolbord na de wrange 3-3 bij Fortius. Maar ja, wat moet dat moet. Op naar Wilnis voor de kamprit.

En die bracht alles wat je van een beslissingswedstrijd verwachten mag. Twee volledig aan elkaar gewaagde teams, stevig spel met 11 kaarten waarvan 2 rode, miraculeuze keepersaves, een bal op de paal in de diepe slotfase, 7 wissels i.v.m. kramp, loeiend – niet per se sportief – publiek, een invalbeurt van een klassiek goudhaantje, de ene keeper mee naar voren als breekijzer en een pingel in blessuretijd die de andere keeper uiteindelijk tot de grote held maakt. Wat een apotheose van een heerlijk seizoen!

In de beginfase leek het hier overigens niet op. De geelzwarte tijgers stonden binnen 5 minuten drie keer voor de Hoofddorper doelwachter waarbij de Overbossers stijf van de zenuwen geen been voor het andere kregen. DVVA had wel een bordeauxrode sergant nodig om de 1-0 in eigen doel te koppen maar dat deed aan de opbrengst van de openingsfase niets af. De Drieburgbrigade zat direct goed in de wedstrijd en het zware hoofd en benen van zaterdag verdwenen als sneeuw voor de op dat moment al een uur verdwenen Wilnisser avondzon (en sterker, in de loop van de wedstrijd bleek DVVA zelfs fitter dan Overbos).

In het vervolg van de eerste helft kwam Overbos beter in de wedstrijd maar het had her en der wat log en nonchalant verdedigen van DVVA nodig om tot echt gevaar te komen. Op het kwartier leverde een ontachtzaamheid de 1-1 op door de rappe rechtsbuiten die de ruimte achter de DVVA-defensie kundig vond.

Wat er in de 105 minuten daarna gebeurde had als gezegd minder met voetbal te maken dan met het fenomeen beslissingswedstrijd. Voor alle details zie vooral het beste wedstrijdverslag allertijden ooit via het twitteraccount van DVVA (https://twitter.com/csvDVVA). De highlights:

Wedstrijdbepalend hadden kunnen zijn:

• De kans van Reinier Snel in minuut 83. De eens-in-z’n-leven redding van de uitstekende keeper was van grote klasse (maar ging wel ten koste van een zwaar gehavend middenhandsbeen).
• De tetter van dichtbij van Overbosser Milik in minuut 88 vol op de kruising. Oef.

 Wedstrijdbepalend werd uiteindelijk:

• De winnende goal van goudhaan Tim Meurs na een voortreffelijke corner van Reinier Snel in minuut 103.
• De ultieme penaltyredding van keeperheld Oz in minuut 121.

Over het laatste. Niet direct als killer bekend, moest de koning van de teamBBQ in de blessuretijd van de verlenging serieus aan de bak voor z’n moment of fame. Over de gegeven strafschop viel niet te twisten, de redding stond echter in de sterren geschreven. Na 2 eerdere in de slotfase verspeelde championshipspoints ging dit el submarillo amarillo-negro niet nog eens gebeuren… Al het heldendom balde zich samen op 11 meter van de bibberende Overbosspits. De laatste bezweek onder de onmetelijke druk van z’n Hoofddorpse achterban en de priemende ogen van opperheld Oz. Op onorthodoxe wijze - met de voetjes – stuurde hij het leder per kerende post het veld weer terug in zichzelf zo eeuwige glorie verwervend.

Niet veel later – het was al ver na elven – vond de zeer kundige arbitro het eindelijk wel mooi geweest en floot hij ook de rest van DVVA 4 naar diezelfde glorie (en richting Leidseplein want uiteindelijk doe je het daar natuurlijk allemaal voor).

De rest van de avond had ook meer met champagne, uitputting, juichen, krampaanvallen, zingen en hossen dan met goed voetbal te maken. Maar wat deerde het.

Laat werd het nog, lam ook, maar voorwaar en bovenal was het een schitterende en memorabele avond!