Maar eerst even terug, naar hoe het allemaal begon.
Onze Lieve Heer had zijn best gedaan om de omstandigheden zo gunstig mogelijk te maken voor het 14e. De blauwe lucht, de zon en de schilderachtige wolkjes vormden een adembenemend decor voor wat een mooie voetbaldag moest worden. Ondergetekende was reeds om 11u30 aangetreden met DVVA 2 om alvast warm te draaien voor de topper die het 14e later deze middag zou gaan spelen tegen Overamstel. Deze generale repetitie eindigde in een solide 0-0. Ook de heren David Rozema en Arthur "Ik vind blauw gewoon een fantastische kleur" Buijs waren reeds op de club, om respectievelijk de onmisbare schakel uit te hangen en een wedstrijd in goede banen te leiden. Clubmannen, waar zouden we zijn zonder ze?
Rond 15 uur begonnen de andere spelers binnen te druppelen op Sportpark Drieburg, zich een weg banend door hordes fans die op jacht waren naar een handtekening (of alleen maar een glimp) van hun helden. Om de gillende massa en de verzamelde pers te vermijden, namen de meer populaire spelers als Niek Benedictus, Thom Meerdink en Joeri Baarda de achteringang. Ook held-van-beroep Kristiaan Kiwitz nam vandaag de moeite om Drieburg met een bezoek te vereren, op krukken, respect!
De wedstrijd werd op het laatste moment verplaatst naar veld 1 vanwege de hoge publieksopkomst. Zo zagen we -naast het volgestroomde DVVA-terras- Dokter Spruijt, Dokter Bosma, the future miss Kooijman, en later ook the future miss (?) Rozema langs het krijt hun helden aanmoedigen. Helaas kon het 14e de verwachtingen niet waarmaken in de 90 speelminuten die volgden. Onrust, slordigheid en het missen van kansen zijn allen niet vreemd voor het 14e, en dat werd deze dag nog maar eens bevestigd. De grootste kans in de eerste helft was voor Tim Cardol, die voor het eerst in zijn carriere niet zichzelf de schuld gaf, maar een ' tyfus-polletje'. De vloek was te horen van hier tot Hannover. Tragisch dieptepunt wat niet veel later volgde was de 0-1 van Overamstel. Na onnodig balverlies aan onze kant bij de zijlijn, besloot de linksbinnen van hunnie de bal vol op zijn pantoffel te nemen. Een gevalletje 'die maakt hij nooit meer' , maar ondertussen stonden we dus wel weer achter.
De tweede helft was een stuk aanlokkelijker dan de eerste. Er waren kansen over en weer, maar de stand bleef ongewijzigd. Joeri J. probeerde zelfs nog uit pure wanhoop op ons eigen doel te scoren, maar dat ging ondergetekende toch net iets te ver. Helaas lukte het Overamstel even later toch om ons netje te vinden. Een verlengde ingooi, een frommelballetje, en daarmee de 0-2. Pijnlijk. Maar wij zouden het 14e niet zijn als we op dat moment op zouden geven. We gingen onverstoord verder met het zoeken naar de aansluiting, en die kwam er. Tim Cardol speelde zichzelf knap vrij op links, draaide naar zijn rechter been en verschalkte de doelman met een bekeken schuiver in de verre hoek: 1-2. "Het kan nog!", werd er geroepen. Nog even de schouders eronder. Helaas leverde het geplande slotoffensief weinig kansen meer op voor het 14e. Na een corner waar zelfs de Twitterkeeper mee op kwam stomen, lepelde Niek de bal over en moesten we ons definitief neer gaan leggen bij een nederlaag.
Maar zoals wel vaker dit seizoen, konden we snel de knop omzetten en ons richten op de derde helft. Het was tijd voor revanche. En, lieve mensen, revanche hebben we genomen. Inmiddels was de groep aangevuld met Wessel, Jonathan, Bas -ik maak je dood in de rust- N. en kaasmeisje Marlies, en kon er aangevangen worden met de High School Party. Maar niet voordat we als een stel varkens doken op een gratis bord gehakt ("Ik heb serieus nog nooit zoiets ergs gezien" - D. Rozema) en nog even in het zonnetje hadden gezeten.
Een observatie van de rest van de avond: bier. Hotdogs. Cheerleaders. Bier. Een verdwenen/gekaapte pizza. Paraplu's. Bandje dat drie keer het repertoire van totaal zes nummers speelde. Moshpit. Bier. Thom maakt avances op iemand. Ze is gewillig. Punch drinken met een soeplepel. Bier drinken door een trechter. Joeri J. tongworstelt hevig met ?... Niek wil de Amerikaanse vlag verbranden. DJ Patricia. Tim Cardol begint steeds glaziger uit zijn ogen te kijken. Joost krijgt ruzie met een meisje. Thom gaat head first op z'n plaat bij het wegfietsen. Tim krijgt z'n slot niet open en kan inmiddels ook geen normale zinnen meer maken. Na hulp met zijn slot fietst hij vervolgens hard weg. Club Ruk&Pluk. Daar is Tim weer. Joeri J. krijgt te horen dat hij alleen moet slapen. De lichten gaan aan. Tim krijgt sneller dan ooit zijn slot open en fietst zonder iets te zeggen hard naar huis.
Dat was me het avondje weer wel. Bedankt, helden. Volgende week 3 punten en de nul.
Door Thijs Beumer alias De Twitterkeeper
