Hierbij het eerste deel van "Marcel Gieles (DVVA 8) beoordeelt kantines", hopelijk zullen er nog vele volgen!

Het is me een raadsel hoe een troosteloze plastic tafel met plastic tuinstoelen eromheen een positief puntje kan zijn in een voetbalkantine, maar bij AGB flikken ze het gewoon.

Misschien was het de zakelijke 0-3 overwinning, misschien was het de heerlijke krappe broek aan de bar of misschien was het de kat die rondstruinde in de kantine alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik kan m’n vinger er niet echt op leggen, maar de kantine van AGB voelde als thuiskomen.

Als ze nu netjes twee tafels aan elkaar hadden gezet in het midden, dan had daar precies een voetbalteam omheen kunnen zitten. Perfect voor een voetbalkantine zou je denken. Bij AGB denken ze daar even anders over. Gewoon vijf tafels aan elkaar en prominent in het midden van de kantine. Dan weet je als bezoeker al dat hier op dagen dat het eerste speelt een stuk of 50 stamgasten even de week doornemen. Dat hier met de hele Turkse familie samen gegeten wordt. En mocht het nu echt gezellig worden, dan kan er achterin de kantine gewoon gefeest worden rond de statafels met een (het moet gezegd worden) ietwat oubollig rood kleedje eroverheen.

Natuurlijk mis ik de barkrukken, de muziek en de versgetapte biertjes. Maar het is ook wel eens fijn om in een kantine te komen waar je de wedstrijd rustig kan analyseren zonder lastiggevallen te worden met de muzieksmaak van de mensen die op dat moment kantinedienst draaien. Waar alles nog om voetbal draait. Vlaggen van alle Turkse voetbalclubs aan het plafond en live-voetbal op twee schermen van verbazingwekkend goede beeldkwaliteit.

Bij AGB gooien ze niet het hele concept van de voetbalkantine om. Ze houden gewoon vast aan de vertrouwde formule: Frituur, bier en voetbalwedstrijden. Ze hebben het allemaal, alleen doen ze het net iets anders waardoor het iets eigens krijgt, waardoor het niet nog zo’n levenloze ruimte is waarvan er al zo veel zijn, maar waardoor deze plek toch net even wat unieker aanvoelt.

En het is toch fantastisch dat de zoute pinda’s gewoon worden bijgevuld wanneer ze op zijn. Chapeau, chapeau!